---

ઓખા ગોર્યમાને ઠપકો દે છે

ઓખાહરણ-કડવું-૩૦  (રાગ-ઢાળ)

પ્રેમે પ્રદક્ષિણા કરીને, કરજોડી ઊભી બાળ;

પારવતી કહે માગ્ય વર, હું આપું તે તત્કાળ.

ઓખા વળતું વચન બોલી. હરખશું તેણી વાર,

માતા મુજને આપીએ, મારા મનગમતો ભરથાર.

 

ત્રણ વાર માગ્યું ફરી ફરીને, વર આપો આ દિશ;

લાજ મૂકીને ઓખા બોલી, તવ ચઢી પાર્વતીને રીસ.

 

નિર્લજ થઈ તેં કામ જ કીધું, માટે દઉં છું તુજને શાપ;

જા પરણજે ત્રણ વાર તું, એમ બોલ્યાં પાર્વતી આપ.

 

વળી ત્રીજે કહ્યું ને તેરસે તારે, ત્રણ હજો ભરથાર:

શાપ એવો સાંભળીને, કંપી રાજકુમાર.

 

પુરુષને નારી ઘણેરી, તું સાંભળ મોરી માય;

નારીને તો પુરુષ બીજો, શ્રવણે ન સુણ્યો જાય.

 

સુંદર માધવ માસ આવશે, દ્વાદશીનો દન;

ત્યારે સ્વપ્નમાં આવી પરણશે; પ્રાણ તણો જીવન.

 

તું જાગ્યાં કેડે ઓળખશે, તુને કહું છું સત્ય વિવેક;

ત્રણવાર તું પરણશે, પણ વર તો એકનો એક.

 

વર પામી ઓખાબાઈ ચાલ્યાં, મંદિર માળિયાં સાર;

અરે બાઈ હું પરણી આવી, સુંદર ભરથાર.

 

એમ કરતાં ઓખાબાઇના, દિન ઉપર દિન જાય;

સુંદર માધવ માસ આવ્યો; દ્વાદશીનો દિન.

 

સુંદર સજ્યા પાથરી, શણગાર્યું ભોવન;

આજ સ્વપ્નાંતરમાં આવશે, મુજ પ્રાણ તણો જીવન.

સંધ્યા થઈ રવિ આથમ્યો, આથમિયો કશ્યપ તન;

હજુએ ન આવ્યો, પ્રાણ તણો જીવન.

 

પહોર રાત વહી ગઈ ને, હજુ ન આવ્યું કોય;

ઉમિયાજીએ વચન કહ્યું તે, રખે મિથ્યા હોય.

 

વા વાય ને બારી ડોલે, ખડખડાટ બહુ થાય;

ના આવ્યા ઓ આવ્યા કહીને, તુરત બેઠી થાય.

 

તમો આવ્યા તે હું જાણું છું, મારી સગી નણંદના વીર;

બોલ્યા વિના નહિ ઉઘાડું, હૈડે છે મને ધીર.

 

વીણા લીધી હાથમાં ને, ગીત મધુરું ગાય;

ચેન કાંઇ પડે નહિ ને, ભણકાર બહુ થાય.

 

તેવામાં એક બારણું, ખડખડવા લાગ્યું જ્યારે;

ઓખાબાઇએ તો દોટ કરી, દ્વાર ઊધાડીયું ત્યારે.

 

બાણાસુરે મહેલ રચ્યો છે, તેનો સ્થંભ જ એક;

તે તણો પડછાયો તે, ઓખા નજરે દેખ.

 

ઓ પેલા આવ્યા છો, તમ ઉપર જાઉં વારી;

બોલ્યા વિના તો નહિ બોલાવું, હું છું ગુણવંતી નારી.

 

બાણાસુર જો જાણશે તો, લેશે બેઉના પ્રાણ;

શાને કાજે અહીં ઊભા છો, સાસુના સંતાન.

 

ઓખાબાઇ તો માળિયામાં, પાડે છે બકોર;

ઇશ્વર ને પાર્વતીએ, ગગને સાંભળ્યો શોર.

 

ઇશ્વર કહે છે ઉમિયાજીને, કોણ રુવે છે નાર;

ઉમિયા કહે છે મહાદેવજીને, ઓખા રુવે નિરધાર.

 

વચન આપણું મિથ્યા કરવા, બેઠી બાણકુમાર;

તામસી વિધ્યા મોકલી તે, નિદ્રાનો ભંડાર.

 

મધ્યરાત તો વહી ગઈ ને, મીંચાણાં લોચન;

સ્વપ્નાંતરમાં આવી પરણ્યો, પ્રદ્યુમનનો તન.