---

સારામા સારી જીવનશૈલી કઈ છે? દુનિયામાં રહેવાથી જ્યારે આપણે જીવવાંના એક ઢંગથી કંટાળી જઈએ છીએ ત્યારે આપણે બીજા જીવન ચર્યામાં પ્રવેશ કરી જઈએ છીએ. ચેંજના ચક્કરમાં માણસ ચક્કરધિન્ની થઈ જાય છે. આવી રીતે પણ જીવી શકાય છે. તેને જોઈને જીવીયે જે બધાને જોઈ રહ્યો છે. આને સીધી ભાષામાં એમ કહી શકાય કે ભક્ત બની જાવ અને પોતાના પુરૂષાર્થ, આત્મવિશ્વાસને ભગવાનના ભરોસા પર છોડી દો. પરિશ્રમ આપણુ રહે અને પરિણામ એનુ રહે. આનો સીધો જ અર્થ છે કે શ્રમ આપણે કરીએ અને ફળ પરમાત્મા પર છોડી દઈએ. આધ્યાત્મમાં આને જ નિષ્કામતા કહેવામાં આવ્યુ છે. આવુ સાંભળીને લોકોને લાગે છે કે આતો મોટી અકર્મણ્યતા થઈ જશે.

ભારતીય સંસ્ક્રુતિ અને હિંદુ ધર્મને લઈને આમ પણ લોકો કહે છે કે બધુ ભગવાન ભરોસે, ભાગ્ય ભરોસે ચાલે છે. ઘણા લોકો કરવા-ધરવામાં માનતા નથી, પરંતુ ધર્મએ એવુ ક્યારેય નથી કીધુ, ભગવાને પણ એવુ નથી કીધુ કે મારૂ પૂજન કરવાવાળા અકર્મણ્ય બેસી જાય. ભક્તનો પોતાનો કર્મ યોગ હોય છે. ભક્તિ જીવનમાં ઉતરતા જ દરેક કાર્ય, બધી વાતનો અર્થ જ બદલાય જાય છે.

જૈન સાહિત્યમાં મહાવીર સ્વામીના બે વાક્ય ઘણા જ સારા સાબીત થયા છે. એક વાર એમણે કહ્યુ કે જો તમે બિછાવવા માટે ધરી ખોલી, ખોલવાનુ શરૂ કર્યુ તો સમજી લો કે ધરી ખુલી ગઈ. જો કામ ચાલુ જ કર્યુ તો સમજી લો કામ પુરૂ થઈ ગયુ. બીજી વાત કહી હતી કે જો ચાલવા માંડ્યા તો સમજી લો પહોંચી ગયા. ભગવાનની યાત્રામાં પગ આગળ વધારવા એજ ઘણુ છે. તેની તરફ પગ ચાલવા માંડ્યા કે રસ્તો અને મંજિલનો ફર્ક પુરો થઈ જશે. આ છે ભક્તનો ભરોસો, આ જીવનશૈલીને પણ પોતાની કરી ને જોઈ લો અને તેની શરૂઆતમાં થોડુ મુસ્કાન રાખો.