---

ફાગણની કુખે જન્મી હતી પ્રિત આપણી

વૈશાખમા કાળજાળ ઉનાળાસી તપતી હતી

રંગ કેસુડાના ઉડયા હતા અબોલ નયનોમાં

વંસતની વાટ પણ ક્યાં જોઇ હતી ઢળવામાં

કોરા મન કેરા આકાશમાં છવાયા વાદળૉ બની

અષાઢી મૌસમ છલકાય હતી પુરબહારમા

શ્રાવણમાં છલકાણા નદીનાળાને તળાવો

કેવા ભીંજાયા હતા બે અબોલ જીવ પ્રેમથી

ભાદરવામાં જાણે ગાંડો થયો પ્રેમનો હાથીયો

સૃષ્ટીને છોડીને વરસી પડયો આપણા બે પર

આસોના આગમનના વધામણા થયા ઉજાગરાથી

નવરાત્રીની રાત્રીમાં ફરી શરૂ થયા ફાગુ ગીત

શૃંખલાઓની ભરમાર હતી ચાર આંખોમાં

વરણાગી પ્રીત હતી નવરંગ કેરી ચુંદડીમાં

નવતાલી લીધીને પાછું ફરી ને જોયું તો,

બની ગયો હતો યુવાનીનો આલમ બેખબર,

આવી હતી શરદપૂનમની રાત શ્વેતચાંદની સંગે

દુધમલસી કાયાની અસર થઇ હતી અંગેઅંગમાં

દિપાવલીના દિપની જેમ રોશન થઇ જિંદગી

માંગી હતી તને કાર્તિકીપૂનમે પરિણય કાજે

થયો હસ્તમેળાપ મૃગશીર્ષમાં મનના માંડવે

બે હાથોની હસ્તરેખાઓ વેહવાની જગા થઇ

કંઇક મૌસમ આવીને ચાલી ગઇ દુનિયામાં

હજુ પણ તું એવીને એવી ગાંડી ઘેલી રહી

બદલાયા અમારા તોરતરીકા ને મિજાજ

તારી પ્રેમ કરવાની રીત એ જ પુરાણી રહી

(નરેશ કે.ડૉડીયા)