---

વડીલોનિ હાજરીમાં ઓખા-અનિરુદ્ધનાં થતા લગ્ન
ઓખાહરણ-કડવું-૮૪
અનિરુદ્ધ લગ્ન કરવા ધોડેસવાર થઈને જાય છે ( રાગ ધોડલીના)
હાંરે અનિરુદ્ધની ઘોડલી, અંત્રિક્ષથી ઘોડી ઉતરી રે, પૂજીએ કુમકુમ ફૂલ;
ચંચળ ચરણે ચાલતી રે, એનું કોઈ ન કરી શકે મૂલ.

મોરડો મોતી જડ્યા રે, હિરા જડિત પલાણ;
રત્ન જડિત જેનાં પેગડાં રે, તેના વેદો કરે છે વખાણ.

અંગ જેનું અવનવું, ઝળકે તે ઝાકમઝાળ;
ઝબુકે જેમ વીજળી રે, તેને કંઠે છે ઘુઘરમાળ.

દેવ દાનવ માનવી રે, જોઈ હરખ્યા તે સુંદર શ્યામ,
થનક થનક ચાલતી રે, એનું પંચકલ્યાણી છે નામ.

રૂપવંતી ઘોડી ઉપર, અનિરુદ્ધ થયા સવાર;
પાનનાં આપ્યા બીડલારે, શ્રીફળ ફોફળ સાર.

હીંડે હળવે હાથીઓ રે, ઉલટ અંગ ન માય,
સુરીનર મુનિજન જાએ વારણે રે, આગળ ઈંદ્ર રહ્યા છડીદાર.

સનકાદિક શિર છત્ર ધરે, નારદ વીણા વાય;
ચંદ્ર સૂરજ બેઉ પેંગડે રે, આગળ વેદ ભણે બ્રહ્માય.

વાજા છત્રીસ વાગતાં રે, નગર અને પરદેશ;
લોક સર્વ જો મળ્યું, શોણિતપુર દેશ.

રાયે નગર સોવરાવિયુ રે, સોવરાવી છે વાટ,
ધજાપતાકા ઝળહળે રે, જશ બોલે બંધીજન ભાટ.

દેવ સરવે તે આવીઆ રે, જશ બોલે બંધીજન, જાચક
ત્યાં બહુ જાચનારે, જેને હરિ ટાળે નિરધન. .

રામણ દીવો કર રુક્ષ્મણી રે, લુણ ઉતારે બેની ધીર;
ગાન કરે છે અપ્સરા રે, ત્યાં તો જોવા ઇચ્છે જદુવીર..

એવી શોભાએ વર આવીઓ રે, તોરણે ખોટી થાય;
વરરાયને સાળો છાંટે છાંટણાં રે, મળી માનુની મંગલ ગાય.

ધુસળ મુસળ રવઈઓ રે, સરીઓ સંપુટ ત્રાક;
ઈંડી પીંડી ઉતારતાં રે, વરને તિલક તાણ્યું નાક.

નાચે અપ્સરાય ઈંદ્રની રે, નારદ તંબુર વાય,
મધુરી વીણા વાજતી રે, એવો આનંદ ઓચ્છવ થાય.

પુંખવા આવી પ્રેમદા રે, માથે મેલી મોડ;
રામણ દીવો ઝળહળે રે, રુક્ષ્મણીએ ઘાલ્યો મોડ. .

ગળે ઘાટ ઘાલી તાણ્યા રે, આવ્યા માંહ્યરા માંહ્ય;
આડા સંપુટ દેવરાવીઆ, ત્યાં વરત્યો જેજેકાર.

ઘોડી ગાય ને સાંભળે તેને ગંગા કેરું સ્નાન;